Και αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος να σε εμπνεύσει, να κάνεις ένα βήμα πίσω και να δεις πόσα ακόμα μπορείς να καταφέρεις. Η J. ξεχωρίζει για τη δυναμικότητα της και την επιμονή της. Όταν ξεκίνησε ως ωφελούμενη στο πρόγραμμα, ζούσε σε ξενώνα ανήλικων κοριτσιών και πήγαινε σχολείο. Η ενηλικίωση όμως δεν δίνει σε όλες και σε όλους τις ίδιες επιλογές. Καμιά φορά όχι μόνο δεν δίνει αλλά αφαιρεί ακόμα και τα ήδη κεκτημένα. Η J. με την ενηλικίωσή της έπρεπε να φύγει από τον ξενώνα και να μεταφερθεί σε διαμέρισμα ημιαυτόνομης διαβίωσης – έτσι γίνεται όταν τα ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά παύουν να είναι ανήλικα πια. Κλείνεις τα 18 και μαζί τους κλείνουν και κάποιες πόρτες. Εκεί, στον ξενώνα ημιαυτόνομης διαβίωσης, εμφανίστηκαν προβλήματα οικονομικής φύσεως, ζητήματα υγείας και δυσκολίες στην απόκτηση εγγράφων απαραίτητων για νόμιμη εργασία. Ακόμα και το ζήτημα της σίτισης φάνταζε δύσκολο πλέον.
Έπρεπε να σταθεί πλέον μόνη στα πόδια της και να ανταπεξέλθει στα σοβαρά οικονομικά της προβλήματα. Ταυτόχρονα ένα σοβαρό ζήτημα υγείας προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη αναστάτωση. Η J. είχε καθημερινή επικοινωνία με τις επαγγελματίες του προγράμματος που ήταν ωφελούμενη και υποστηριζόταν. Σταθερά συναντιόταν με την Κοινωνική Λειτουργό, ενώ επίσης τακτικά γινόντουσαν επισκέψεις σε γιατρούς με τη συνοδεία της.
Ταυτόχρονα με όλα αυτά όμως συνέχιζε να προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά της, διατηρώντας σταθερή επικοινωνία με την εργασιακή σύμβουλο. Μαζί συνέταξαν το βιογραφικό της, έμαθε τεχνικές για την εύρεση εργασίας και προετοιμάστηκε για τις συνεντεύξεις σε υποψήφιους εργοδότες. Έγινε διασύνδεση με την αγορά εργασίας, ενώ δεν έλειψε από κανένα σεμινάριο ενδυνάμωσης και συναντήσεις οργανωμένης δικτύωσης καθώς και τα σεμινάρια συνηγορίας. Μαζί σε κάθε βήμα, απέκτησε και όλα τα απαραίτητα έγγραφα για μια νόμιμη εργασία.
Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες και προκλήσεις, και ενώ προτεραιότητα αποτελούσε η εύρεση εργασίας, δεν εγκατέλειπε ποτέ την επιθυμία της για σπουδές. Η J. καταφέρνει να τα κάνει όλα. Βρίσκει όχι μία ούτε δύο αλλά τρεις δουλειές και αυτή την στιγμή εργάζεται σε μια θέση που από την αρχή επιθυμούσε. Δυναμικά συνεχίζει και βελτιώνεται συνεχώς σε ένα πλαίσιο εργασίας με όμορφες συνθήκες. Η ικανοποίηση και η περηφάνια της ήταν τεράστια αλλά και πάλι δεν τα παρατάει, παράλληλα φοιτά σε εσπερινό ΕΠΑΛ , ένα ακόμα όνειρό της.
Ο δρόμος της J. σε καμία περίπτωση δεν ήταν εύκολος και ρόδινα στρωμένος, όμως αυτό δεν αποτέλεσε ποτέ πραγματικό εμπόδιο για εκείνη. Το ταξίδι της προς την ανεξαρτησία ήταν συνεχές.
Και τελικά τι μας μαθαίνει αυτή η ιστορία; Αν μη τι άλλο, μας μαθαίνει πως ένα κορίτσι δεν σταμάτησε ούτε στιγμή την προσπάθεια να φτάσει στους στόχους της.
Και τελικά ποιον αφορά αυτή η ιστορία; Δεν αφορά μόνο εσένα που θα μπορούσες να ταυτιστείς με την πρόκληση και τη δυσκολία, αλλά και εσένα που ενώ φαινομενικά … μέσα στη δίνη της ρουτίνας ξεχνάς τη δύναμη που κρύβεις μέσα σου, ξεχνάς πόσα έχεις ήδη καταφέρει καθώς και πόσα ακόμα περισσότερα μπορείς.
