Για τον Ρ. το φετινό του δώρο σίγουρα την έκανε λίγο καλύτερη.
Ήταν καλοκαίρι. Από την πρώτη κιόλας συνάντηση, ήταν εμφανές ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερα συνεσταλμένο και εσωστρεφή έφηβο. Πολύ ντροπαλός, απέφευγε τη βλεμματική επαφή, ενώ κοκκίνιζε κάθε φορά που έπρεπε να μιλήσει. Η ευγένεια του ήταν ένα από τα στοιχεία που κανείς δεν θα μπορούσε να προσπεράσει. Ωστόσο, ο Ρ. κάτω από την ντροπαλή του εικόνα, επιφύλασσε καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Είχαν ξεκινήσει με την Κοινωνική Λειτουργό να σχεδιάζουν μαζί ένα πλάνο για τα επόμενα βήματα και εκεί ο Ρ. εξέφρασε την επιθυμία του να κάνει μαθήματα μουσικής. Και κάπως έτσι ξεκινάει το ταξίδι του Ρ.! Ένα ταξίδι που δεν πρόκειται να είναι εύκολο, αλλά οπωσδήποτε έχει έναν ξεκάθαρο στόχο.
Έγινε μια πρώτη παραπομπή στην εργασιακή συμβουλευτική με σκοπό τον επαγγελματικό προσανατολισμό και την ενημέρωση του Ρ. για τα εργασιακά ζητήματα της ελληνικής πραγματικότητας.
Στη δεύτερη συνάντηση, η Κοινωνική λειτουργός τα έχει οργανώσει όλα και περιμένει τον ερχομό του Ρ. για να του ανακοινώσει πως σύντομα θα μπορεί να ξεκινήσει μαθήματα μουσικής. Όμως, τα νέα που έφερε εκείνη τη μέρα ο Ρ. δεν ήταν καθόλου καλά. Σε αυτή τη συνάντηση, ο Ρ. ανέφερε πως στο διάστημα που μεσολάβησε βρέθηκε εκτός της δομής όπου στεγαζόταν. Ήταν πιεσμένος και αγχωμένος. Μένοντας εκτός της δομής, έπαυε αυτόματα να δικαιούται και το οικονομικό επίδομα.
Άμεσα προγραμματίστηκε η επόμενη συνάντηση ώστε να συμπληρωθεί και να αποσταλεί το αίτημα στέγασης του. Εάν τοποθετούνταν σε δομή φιλοξενίας, το επίδομά του θα μπορούσε να συνεχίσει. Ο Ρ. δεν είναι μία περίπτωση, αλλά ένας απ’ όλους εκείνους που στις 15 Απριλίου του 2021 πληροφορήθηκαν από Δελτίο τύπου που εξέδωσε το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου: «… κατόπιν διεξοδικής ανάλυσης των δεδομένων που έχει στη διάθεσή του [το Υπουργείο], ενημερώνει ότι από 01/07/2021 δεν θα δίνεται πλέον οικονομικό βοήθημα, σε αιτούντες διεθνή προστασίας, οι οποίοι δεν στεγάζονται σε δομές ευθύνης του ΥΜΑ ή και συνεργαζόμενων με το ΥΜΑ φορέων. Ως εκ τούτου, οι ωφελούμενοι οικονομικού βοηθήματος που συγκαταλέγονται στον αστικό πληθυσμό, εφόσον δεν έχουν τους απαραίτητους πόρους για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες διαβίωσης τους, θα πρέπει να υποβάλλουν αίτημα στέγασης στους αρμόδιους φορείς. Οι υπηρεσίες του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, επεξεργάζονται ήδη όλες τις αιτήσεις στέγασης που έχουν υποβληθεί από τον αστικό πληθυσμό.»
Η επόμενη συνάντηση με την Κοινωνική λειτουργό, ήταν η μέρα των γενεθλίων του, αλλά παρ’ όλα αυτά η διάθεση κάθε άλλο παρά γιορτινή ήταν. Δεν έγινε εσκεμμένα, αλλά ήταν σίγουρα λίγο συμβολικό: το αίτημα στέγασής του έγινε την ημέρα που γι’ αυτόν ξεκινούσε μια καινούρια χρονιά της ζωής του. Χρειάστηκαν δύο μέρες μόνο! Η απάντηση για το αίτημα στέγασής του ήρθε θετική. Κι ο Ρ. έχει ήδη βρεθεί ένα βήμα πιο κοντά στο να πετύχει τους στόχους του.
Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει ακόμα. Ένα ακόμα εμπόδιο κάνει την εμφάνισή του. Για την παρακολούθηση των μαθημάτων μουσικής χρειαζόταν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης ή self test. Άμεσα ο Ρ. παραπέμφθηκε στους Γιατρούς χωρίς Σύνορα οι οποίοι ανέλαβαν να τον καθοδηγήσουν και να του κλείσουν ραντεβού για να εμβολιαστεί.
Παράλληλα, η Κοινωνική Λειτουργός προχωρούσε σε δεύτερο πλάνο επαφές με το σχολείο που ο Ρ. φοιτούσε την προηγούμενη χρονιά, με σκοπό τη συνέχιση της φοίτησής του. Με την ολοκλήρωση του εμβολιασμού, κατάφερε να γίνει δεκτός στα μαθήματα μουσικής.
Το αγαπητό εσωστρεφές και κλειστό αγόρι, αργά και σταθερά μεταμορφώνεται. Αρχίζει να ανοίγεται, να αποκτά αυτοπεποίθηση, να διεκδικεί και να συμμετέχει ενεργά σε δράσεις. Σημαντική εξέλιξη παρουσιάζει και ως προς την κοινωνικοποίηση του. Οι συχνές επισκέψεις στον χώρο όπου συναντά την Κοινωνική Λειτουργό, τού δίνουν τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή και με άλλους/ες νέους και νέες, να αλληλοεπιδρούν, να γίνονται φίλοι.
Και η ιστορία κλείνει καθώς ο Ρ. μπαίνει σε … έναν ραδιοφωνικό σταθμό! Στο πλαίσιο του προγράμματος του οποίου ήταν ωφελούμενος, του δόθηκε η δυνατότητα να ηχογραφήσει τη δική του ραδιοφωνική εκπομπή, να εμπνεύσει και να εμπνευστεί, να δημιουργήσει κάτι που ποτέ ο ίδιος δεν πίστευε πως θα μπορούσε, ένα μεγάλο μήνυμα ελπίδας. Όπως ο ίδιος είπε «Ήταν το όνειρο ζωής μου να βρεθώ σε ένα τέτοιο χώρο, νιώθω ευτυχισμένος».
